Σημαντικές, άμεσες ή έμμεσες αμπελουργικές και λοιπές πληροφορίες για την περίοδο μέχρι τα τέλη του 18ου αιώνα δεν έχουμε. Από τη διήγηση, όμως του Άγγλου περιηγητή Richard Chandler, περί το 1770 - για το πώς προμηθεύθηκε εργαλεία για τις ανασκαφές του, κρασί και άλλα χρειαζούμενα - κι έπειτα, πληθαίνουν οι αναφορές που σχετίζονται με την οινοκαλλιέργεια στην περιοχή της Νεμέας.
Ένας δεύτερος Βρετανός, ο αξιωματικός και τοπογράφος William Martin Leake, που ταξίδεψε στην Ελλάδα μεταξύ 1802 και 1810, αναφέρει τους αμπελώνες του Κουτσομαδίου, που συνάντησε καθ΄ οδό προς Άγιο Γεώργιο, ενώ τρίτος Άγγλος, ο ερευνητής αρχαιοτήτων Endouard Dodwell που περιόδευσε στην περιοχή μεταξύ των ετών 1801 και 1806, αναφέρεται στους αμπελώνες και ελαιώνες του Κουτσομαδίου και στον «καλοκαλλιεργημένο τόπο, τον πλούσιο σε εκτεταμένους αμπελώνες, σταφιδοκαλλιέργειες και φυτείες καλαμποκιού» Άγιο Γεώργιο, στου οποίου την πεδιάδα αποδίδει το αρχαίο όνομα «φλιάσιο πεδίο», αναγνωρίζοντας τη διαχρονική ευγονία της και διατυπώνοντας την κρίση ότι παράγει το καλύτερο κρασί της χερσονήσου Πελοποννήσου. Εκφράζει μάλιστα τον θαυμασμό του για κάποιον καλωσυνάτο «αναχωρητή», ερημίτη στο βουνό της Ανάληψης, ο οποίος μπορούσε να είναι εγκρατής και να πίνει μόνο πηγαίο νερό, ενώ ζούσε στην πατρίδα του «καλού φλιάσιου οίνου».
Ένας τέταρτος περιηγητής της εποχής, ο Πρόξενος της Γαλλίας Pouqueville, που ταξίδεψε στον τόπο μας το 1815, αναφέρει ότι αποκλειστική περιουσία του Κουτσομαδίου ήταν αμπελώνες και κοπάδια, διατυπώνει τη κρίση ότι τα υπέροχα κρασιά από τις λοφοπλαγιές του Αγίου Γεωργίου μαρτυρούν την ιδιαίτερη μέριμνα του γιού της Σεμέλης για τους αμπελώνες του και σχολιάζει ότι οι άντρες της συνοδείας του, που τους είχε στείλει να τον περιμένουν στο καραβανσεράγι του Μπότσικα, «είχαν ήδη απολαύσει (εκεί) με το παραπάνω το χυμό της αμπέλου, θέλοντας μ' αυτό τον τρόπο να αποχαιρετήσουν τα κρασιά της Φλιασίας», στο δρόμο τους προς τη Στυμφαλία.
Τέλος ο Sir William Gell, σε περιηγητικό έργο του που εκδόθηκε στο Λονδίνο το 1817, περιγράφει τον Άγιο Γεώργιο ως μεγάλο χωριό που παράγει «εξαιρετικό κόκκινο κρασί».
Προεπαναστατικά λοιπόν ο Άγιος Γεώργιος και η περιοχή του φαίνεται να συνεχίζουν να επιδίδονται στην παραγωγή κρασιού, το οποίο μάλιστα καταναλωνόταν και στις γύρω περιοχές, ενώ και σε πολυάριθμες πηγές της περιόδου της Επανάστασης βρίσκουμε αναφορές στο κρασί του Ά-Γιώργη, όπως έλεγαν τότε τη σημερινή Νεμέα.
* Τα κείμενα της ενότητας αποτελούν αποσπάσματα από ομιλία του Νεμεάτη Πολιτικού Μηχανικού – Συγγραφέα Γιώργου Κωστούρου
